|
Podsumowanie pomiarów
|
|
|
Wartości zamieszczone w tabeli to różnice skrajnych, zarejestrowanych wartości w trakcie trwania zaćmienia (od pierwszego kontaktu, włączając fazę całkowitą /obrączkową/, do końca fazy częściowej). Wynika z nich, że wykorzystywana przez nas aparatura rejestruje wyraźne zmiany energii dostarczanej przez Słońce podczas zaćmień, ponadto na różnych szerokościach geograficznych odnotowane zostały różne wielkości promieniowania i temperatury.
Najbardziej zróżnicowane wyniki dają pomiary promieniowania całkowitego. W Republice Południowej Afryki odnotowany został największy spadek ilości dostarczanej energii (m.in. dlatego, ponieważ w tym rejonie świata Ziemia otrzymuje najwięcej energii słonecznej). Podczas zaćmień wzrasta emisja promieniowania ziemskiego. Największą amplitudę bilansu promieniowania zanotowaliśmy również w RPA. Zarejestrowanie spadku temperatury podczas zaćmienia jest trudniejsze, bo na temperaturę powietrza ma wpływ wiele różnych czynników. W RPA spadek temperatury był wyraźnie odczuwalny. Natomiast w Islandii w czasie naszego pobytu przeważały dni chłodne z porywistym wiatrem więc spadek temperatury, wywołany zaćmieniem nie był wyraźny. Pomiar wilgotności wykonywaliśmy tylko na Madagaskarze. Zauważony wzrost wilgotności spowodowany był nie tylko samym zaćmieniem, ale też naturalnymi zmianami cyklu dobowego.
Posiadamy jeszcze zbyt mało informacji, aby ocenić powtarzalność wyników. Nie istnieje na razie możliwość uśrednienia danych i zdefiniowania po jakim czasie od fazy całkowitej (obrączkowej) i przez ile minut rejestrowane są spadki promieniowania i temperatury. Na podstawie naszych badań możemy jednak stwierdzić, że przez średnio 2 godziny, podczas których tarcza Księżyca zakrywa Słońce, Ziemia otrzymuje znacznie mniej energii. (patrz: wykresy 1,2,3). W czasie następnych obserwacji zaćmień planujemy szczegółowo zarejestrować zmiany powyższych parametrów podczas faz całkowitych.
Opracowanie tekstu i wykresów: Lidia Popowicz, Ksawery Skąpski
Strona WWW: D. Pasternak
